Terugreis

Vanochtend om half 7 heb ik mijn broodjes gesmeerd en ben ik begonnen met de koffers naar de auto te brengen. Om 7 uur wilde we vertrekken, maar ik mocht niet. Anna stond met haar blote voeten buiten op het balkon in de regen. De tranen liepen bij haar over de wangen. Ze was mijn opa en oma al aan het uitzwaaien, maar ik moest blijven. Het is gewoon zo geweldig dat je in 8 weken zo’n band kunt krijgen met mensen.

Onze Eva was nogal eigenwijs, want ze wilde ons steeds een eenrichtingsweg insturen, maar dan vanaf de verkeerde kant. Maar na een paar rondjes te hebben gereden mocht zij het woord weer overnemen. Onderweg hebben we best nog een aantal buien gehad en een beetje file.

Net voor de grens van Duitsland hebben we getankt op van het Poolse geld af te komen, maar ze hebben er geen rekening mee gehouden dat ze niet konden pinnen. Dus ze moesten eerst in een hokje naast het tankstation euro’s omwisselen naar zloty, om dus het resterende bedrag te kunnen betalen.

In Duitsland hebben we nog een tussenstop gemaakt om een XXL beker warme chocolademelk te drinken en een enorme Duitse knakworst te eten.

Door de file hebben we wel een paar uur vertraging opgelopen, want toen we vertrokken zouden we om half 4 aankomen, later we er met pauzes half 5 van maken. En we kwamen rond 6 uur, half 7 aan.

Jodie, onze hond lag al in de stal te wachten en kwam meteen naar mij toe gerent toen ik de auto uit stapte. Daarna kreeg ik een knuffel van opa en ben ik papa en mama maar eens gaan opzoeken in de melkstal. Ze moesten de melkstal nog afspuiten en nog een koe insemineren, dus ben ik maar vast de rest van het bedrijf gaan onderzoeken. Aangezien ze zijn begonnen met het voeren van rode bieten, waren alle neuzen en tongen van mijn koetjes paars, net als de vloer van de voerdeel. Ook vond ik een enorme stapel met stro en het gras is weer begonnen met groeien in onze tuin. Toen ik vertrok lag de hele tuin nog open van de bouw en nu is alles weer netjes aangegroeid. De nieuwe tuinset op het terras zag er geweldig uit en de kippen in het hok waren enorm gegroeid. De haan is nu 3 x zo groot dan toen ik vertrok. En hij bijt ook 3 x zo hard!

Oma binnen opgezocht en toen maar de was gaan sorteren. Ja, maandag vertrek ik alweer naar Den Bosch. Het leven gaat gewoon door. Dus binnen het eerste half uur dat ik thuis was ben ik al gebeten door een kip en was ik de was al aan het doen.

Nadat ik gebeten was, ben ik weer de stal in gelopen om papa en mama te melden dat ik vanavond gegrilde haan ging eten. Wil je kip? Vroeg papa, dat kan geregeld worden. Toevallig hadden ze dus een bak vol met kippenpootjes klaar gemaakt. Verder had ik ook nog een cadeautje voor papa meegenomen, want hij had mij al eens gevraagd of ik bananennectar mee wilde nemen. Hij had dat een aantal weken voor de gein gevraagd, dus dat had hij totaal niet aan zien komen.

Morgen ga ik de Rosendaal kant van de familie urek voeren. Ze komen allemaal, omdat het kermis is en ik ga dan iedereen verplichten om een kommetje Poolse soep te eten.

Dit is dus het eind van de reis. Ik heb heel veel mensen leren kennen, veel dingen gezien, al met al heb ik heel veel mee gemaakt. Ik heb een geweldige tijd gehad in Polen, ook al was het niet gemakkelijk in het begin. De mensen die ik heb ontmoet, zal ik nooit vergeten! Hopelijk heb je genoten van mijn verhalen en heb je zo ook een stukje van Polen leren kennen.


Denise Rosendaal