Afscheid

Vandaag is het dan zover, mijn laatste dag. Het voelt best wel raar. Gister realiseerde ik het mij nog niet zo goed, maar toen ik vanochtend de taart in de auto zette drong het pas echt door: Ik moet afscheid nemen.

Gelukkig krijg ik een goede plaatsvervanger, want Otto kan vanmiddag om 12 uur kan hij de Porsche ophalen. Het zit hem alleen niet zo mee, want hij weet nog steeds niet of het een cabriolet is of niet en het regent momenteel nogal een beetje. Ik had vanochtend voordat ik ging alweer last van lekkage en er waren prachtige waterpartijen langs de kant van de weg. Iedereen reed langzaam, maar nog spoot het water meters in de lucht. Aangezien er redelijk wat spoorvorming is in Polen, had je helemaal grote plassen water op de weg. Maar Anna is goed voorbereid, ze heeft haar paraplu bij zich.

De Mon Chou taart beviel iedereen prima bij Cehave. Otto had het al een tijdje niet meer gehad en 3 van de dames vroegen mij om het recept. Dus ik heb even netjes een Engels recept gecreëerd en iedereen was gelukkig.

Rond 12 uur kwamen mijn opa en oma naar Szamotuly om mij op te halen. Zo kon ik opa en oma een rondleiding geven door de fabriek en hoefde niemand mij terug te brengen zodat de auto op het werk kon blijven. Een paar minuten nadat opa en om aankwamen, kwam Otto met de Porsche aangeraced. We hebben de auto even bekeken en zijn toen de fabriek gaan bekijken. Otto heeft Michael even weggebracht en toen hij terug kwam hebben we nog even met Otto gepraat.

Halverwege het gesprek kwamen alle mensen van het bedrijf naar het kantoor met een cadeau in hun handen. Ik zei dat ik iedereen wel kon knuffelen en Marcel wilde graag als eerst. Dus ik heb van iedereen 3 zoenen en een knuffel gehad en toen moest ik mijn cadeau uitpakken. Het was een grote witte doos met koeienvlekken. Ik kreeg een kaart met 100 jaar geluk toegewenst in het Pools en daarin had iedereen hun eigen naam geschreven. In de doos zaten allemaal cadeautjes. Het eerst wat ik uit de doos grabbelde was een hele chique Parker set, met een balpen en een vulpotlood. Daarna pakte ik een kwarkje uit. Deze had ik toevallig vorige week ook van Justyna gekregen. Ook zat er een potje paprika jam in, dat de schoonoma van Justyna had gemaakt. Er zat een zak snoepjes in moet koetjes erop, bijna alle dingen in de doos hadden een betekenis. Een bakje yoghurt, omdat ik in het begin geen eten had. Daarna heb ik elke dag zo’n bakje yoghurt gehad. En er zaten 2 kommen van Cehave in. Natuurlijk moest ik ook de urek ook in Nederland gemaakt, dus er zat ook een zakje urek in.

Het was echt een prachtig afscheid. Maar het bleef wel raar om weg te gaan. Ik had ook al stage gelopen in Denemarken, maar dat contact was zo anders. Toen ik daar weg ging, vond ik het mooi geweest en wilde ik graag naar huis. Nu had ik er moeite mee om te gaan.

Om 1 uur zijn we vertrokken uit Szamotuly met een doos vol cadeaus en een hart vol herinneringen. We hebben de TomTom ingesteld en hebben netjes luisterend naar Eva naar Palmiarnia gereden in Pozna. Palmiarnia is een kas met daarin verschillende klimaten nagebootst. We hebben de jungle gezien en de woestijn, het was allemaal erg mooi gemaakt. Het bleef ook niet alleen bij planten, want er waren ook overal verschillende soorten dieren te vinden, van vissen tot leguanen.

Toen we terug kwamen hebben we eerst gegeten en daarna ben ik begonnen met het pakken van mijn koffers. En ’s avonds was het dan tijd voor een afscheidsborreltje met opa en oma. Na de borrel was het bedtijd.