Kraków here I come

Het eerste nieuws dat er maandagochtend binnen kwam was dat er een chauffeur van Cehave is overleden. De chauffeur is verongelukt op de weg. Hoe het ongeluk is gebeurt is niet duidelijk, de kans is groot dat hij achter het stuur in slaap is gevallen. Op deze site zijn foto’s van het ongeluk te vinden: http://www.kurier-nakielski.pl/index.php?a=2797&id=6

Dinsdag was het een beetje stressen, ik moest nog een treinreis naar Kraków plannen en weer terug. Iedereen gaf mij andere adviezen en de tijden van de treinreis kwamen al helemaal niet goed uit. Als ik vanuit Pozna zou vertrekken, zou ik of 2 uur vrij moeten vragen op de vrijdag en rond midden nacht aan komen of ik moest rond midden nacht vertrekken en dan kwam ik om 6 uur ’s ochtends aan in Krakow. Nu heb ik het zo geregeld dat Rafal mij donderdag ochtend ophaalt, dan vertrek ik donderdag om 12 over 3 vanuit Szamotuly naar Kraków. Ik arriveer dan wel rond middennacht, maar hoef maar een uur vrij te vragen. In Kraków heb ik alles al lang gepland, maar dat vertel ik komende week wel. De terugreis begint om half 4 en na 7,5 uur in de trein zitten, zal ik arriveren in Pozna. Daar moet ik een taxi zien te vinden met mijn Poolse vaardigheden, die mij dus niet gaat oplichten en mij netjes naar mijn kamertje brengt. Wish me luck!

Verder ben ik vandaag gemarteld met een spinning les. Ik had dit nog nooit gedaan, omdat het mij niet zo slim leek met mijn knieën. Tijdens de les had ik niet veel last van mij knieën, eerder van mijn conditie! Ze hebben mij ook verteld dat die instructrice bekend staat als de Terminator, heb ik weer. Maar ik heb doorgezet en het ging allemaal wel redelijk. Toen ik in de auto zat had ik wel last van mijn knie, maar dat was de volgende dag gelukkig al weer over.

Woensdag heb ik samen met Ania de treinkaartjes in Szamotuly gekocht voor de heen en de terug reis. Wat was ik blij dat ze mee ging, aangezien Szamotuly niet zo heel groot is, kan de verkoopster geen woord Engels en was het betalen met een pinpas ook geen optie. Ania heeft dus een deel van het bedrag voorgeschoten en ik ben daarna meteen daar de automaat gegaan om haar terug te betalen.

Donderdag werd ik eerst opgehaald door Rafal. Aangezien ik vanmiddag direct vanuit het werk vertrek naar Kraków. Op deze manier heb ik de auto nog bij mijn kamer heb staan voor maandag. Na mijn werkdag werd ik door Natalia afgezet op het treinstation in Szamotuly. Vanuit daar heb ik 8 uur in de trein gezeten.

Omdat ik wist dat ik geen warm eten zou hebben die dag, wilde ik natuurlijk niets te kort komen. Dus ik had een kilo yoghurt, 2 liter cola, brood en koekjes bij me. Ik heb de helft nog niet opgegeten! Onderweg kwam ik ook nog een aantal dingen tegen. Een station dat Herby Nowe heet, laat ik nou net de film Herbie 2 dagen daarvoor gezien hebben. Ik zag 2 spoorweghuisjes waar NS op stond, ik wist niet dat de Nederlandse Spoorwegen ook in Polen zaten! Ik heb geen flauw idee waar deze letters voor staan, maar elk spoorweghuisje had 2 verschillende letters, RK zat er bijvoorbeeld ook tussen.

Het was ook duidelijk te merken dat ze in Polen nog erg veel met steenkool stoken. Dus onderweg had je regelmatig een zwarte stinkende wolk waar je doorheen ging. Toen ik mijzelf ergens krabte, had ik gewoon een zwarte laag onder mijn nagels zitten, Bah!

Om kwart over 11 kwam ik aan in Kraków. Elle was ’s ochtends rond half 10 gearriveerd en heeft mij op het station opgepikt. Maar dit kon niet zonder elkaar even een paar keer mislopen, ik liep naar het perron waar zij mij stond op te wachten en intussen was Elle weer naar het perron gelopen waar ik aan was gekomen, beetje miscommunicatie dus. We zijn even langs een winkel gelopen om een paar flessen water te halen. Ja, ik arriveerde om half 12, maar die supermarkt is 24 uur per dag open. Daarna zijn we naar het hostel gelopen en werden we meteen uitgenodigd om mee te gaan stappen. Aangezien ik er al een werkdag op had zitten en een werkdag in de trein had gezeten, had ik hoofdpijn en was ik nogal moe. We hebben dus nog even nagepraat over van alles in de gezamenlijke woonkamer en daarna was het douchen, tanden poetsen en naar bed.

Mijn eerste nacht was niet zo'n succes. Ik slaap sowieso al niet zo best, maar op een kamer met 11 personen in stapelbedden en waar iedereen ook nog eens om het uur binnen komt van het stappen, was helemaal geen succes. Als mijn bovenbuurman zich omdraaide, werd ik wakker geschud in mijn bed. En door mijn oordoppen heen kon ik iedereen binnen horen komen. Ach ja, het is maar voor 3 nachten, dus voor een keertje moet kunnen. Toen het al weer licht was kwamen de laatste 2 binnen lopen. Het waren een jongen en een meisje, maar ze gingen samen in het stapelbedje liggen. En dan bedoel ik niet zijn op de onderste verdieping en hij boven, want boven lag al iemand te slapen. Ik had heel even de twijfel of ze bezig waren, maar gelukkig had hij nog een onderbroek aan.