Metrijs ophalen

Het klinkt simpel, je print een routebeschrijving uit, je stapt in de auto en je rijd naar het treinstation. Maar dat geldt dus niet als je Denise Rosendaal heet. Ik kreeg het dus weer voor elkaar om midden in de grote stad Poznan te verdwalen. Het regende pijpenstelen en ik had geen kaart. Ik heb het voor elkaar gekregen om aan een verlaten achterkant van het station terecht te komen, maar het was afgezet met hekken, dus daar zou Metrijs niet naar toe kunen komen. Hoe moeilijk moet het zijn om naar de andere kant van het station te komen? Heel moeilijk! Ik heb het 10 mensen gevraagd, ik heb over trambanen gereden en ik heb met 4 Pools agenten onder een afdakje staan schuilen.

Het was namelijk zo dat metrijs en ik allebij een groot wit gebouw zagen met veel glas en blauw verlichte letters. Daarachter zag hij een toren met rode lichtjes. Wisten wij veel dat er meerdere van die gebouwen zo dicht op elkaar stonden. Ik stond dus aan de andere kant van de straat. Uiteindelijk hebben we beiden het Mercure Hotel gevonden en is Metrijs naar mij toe komen lopen. Ook ik ben hem tegemoet gelopen. Het was dus een romantische ontmoeting. Na elkaar 1,5 uur lang zoeken, hebben wel elkaar op een tramspoor in de regen voor het eerst in 6 weken kunnen knuffelen. Om die eerste knuffel in 6 weken, niet de laatste te laten worden zijn we maar snel van de rails af gegaan een naar de auto gelopen.

Ook de terugweg moeste even gevonden worden, maar toen we eindelijk thuis waren hebben we even droge kleding aangetrokken en nog lekker geknuffeld.